Als (plv) post commandant was je ook verantwoordelijke voor de bereikbaarheid van de post. Er kon gebeld worden door kantoor, andere posten, vanuit huis of andere afdelingen. Mobiele telefoons waren er nog niet of nauwelijks en omdat je door de post zwierf, en de oude post Zuid aan de Vliegend Hertlaan was best groot, hadden we een draagbare telefoon. En die telefoon droeg je aan een clip aan de broekriem.

Bij een uitruk bleef de telefoon achter naast de plek van de 1^e uitruk. Op zeker moment kwam er een uitruk, “Dier in de sloot langs de A2”. Dus met de 902, de toenmalige 1^e uitruk van Zuid, er naar toe. Niets aangetroffen dus keren bij Nieuwegein en weer retour.

Terug op de post: Telefoon weg. Zoeken natuurlijk en de hele ploeg hielp mee. Logisch want het was toch best lullig dat zo’n dure draadloze telefoon weg was. Nergens te vinden. Er kon maar een ding gebeurt zijn. Telefoon vergeten achter te laten bij de uitruk en dus verloren langs de A2.

Balen natuurlijk want die dingen kosten destijds een vermogen. De juiste formulieren ingevuld voor vermissing en met de billen bloot naar de commandant. Die was niet blij maar zulke dingen gebeuren.

In de vroeg ochtend erna: OMS-alarm, geen idee meer waar. Maar wel dat het loos was. Op de terugweg stelde de ploeg, die nog steeds met mij te doen had, voor om nog even nar de A2 te rijden te zoeken. Met z’n alle de berm en de slootkant afgezocht maar niets gevonden, natuurlijk niet! Tergen de aflos gezegd dat de telefoon kwijt was en dat dit al gemeld was bij de dienstleiding.

Drie dagen laten terug op de dienst en krijg van de C-ploeg de telefoon overgedragen. “waar komt die vandaan?” vraag ik. “Nou gewoon van de B-ploeg bij de overdracht” Zei de ploegleider van de C-ploeg. “Hoezo?” vraagt hij nog. “Laat maar” zei ik.

Natuurlijk was de telefoon niet weg geweest. Ik had hem neergelegd waar hij hoorde tijdens de uitruk. De collega’s hadden hem even in bewaring genomen, “stel dat hij kwijt raakt”.

Dit soort grappen horen bij de 24 uurs dienst. Saamhorig en voor elkaar gaan als het moet, maar lekker dollen als het kan. Overigens was dit een zeer onschuldige grap in vergelijk wat er nog meer plaatsvond.